Spektaklin e djeshme u transmetuam linja e jetës së Romeos, ku banori mes lotësh, rrëfeu vështirësitë që ka kaluar dhe lidhjen e ngushtë që ka me familjen.
Ai thase kjo është hera e parë që qëndron kaq shumë larg tyre dhe se ëndrra e tij është që të jenë gjithmonë bashkë.
Romeo: 1995 është viti ku unë dhe Doni lindëm. Në shtëpinë tonë ishte festë, babi mblodhi gjithë lagjen. Fëmijëria ka qenë shumë e lumtur. Babi ka kalaur shumë kohë me ne, hyri në borxh vetëm që ne të merreshim me futboll, që të kishim gjithçka. Në ‘98 lindi Mario. Zakonisht vëllai i madh kujdeset për të vejglit, por këtë herë ishte ek udnërta. Ai punotne kamarier, dhe ne e prisnim tëdilte nga puna dhe ai na thoshte kam marrë bakshishe. Mario ka djegur jetën për mua dhe Donin. Para 3 vitesh, i bëj dhuratë një motor, por bëri aksident, më mori në telefon hajde, kur pashë njerëzit i lutem Zotit që të lutem bëj të lvëzië, kur lëvizi thashë shyqyr. Sa herë dëgjoj zhurmat e motorit në rrugë jashtë, them mos është Mario.
Kur isha 16 vjeç, kushtet ekonomike nuk ishin shumë të mira. Unë u futa kamarier, një ditë marr furgonin, shkoj te ekspozita ku ishin zyrat e Topit dhe u futa në audicion. Mora mamin t’i tregoj që nuk pranova. ‘Po mirë më thoshte se do e provosh prapë, do e rregullosh, je i ri’.
Ka qenë periudhë shumë e vështirë për mua dhe familjen kur unë punoja në ‘Alpazar’. Marr në telefon babin më përgjigjet doktori. Babi ishte në reanimacion. Edhe ashtu gjysmë i ndërgjgjshëm, babi thoshte ku janë çunat. Nuk ja fal vetes që një periudhë kohe e lashë babin vetëm. Nuk kam qëndruar asnjëherë larg fmailjes. Kam frikë mos i kam zhgënjyer, mos i ka mërzitur. Kur ishte Doni, ata e përjetonin shumë, prandaj dilema parase të futesha këtu ishte sepse nuk doja t’i lodhja, shpresoj t’i kem bërë krenarë, nuk dua t’i zhgënjej, ëndrra ime për familjen është të jemi gjithmonë bashkë, unë dua të ndërtoj 3 shtëpi, të jem unë Doni dhe Mario me mamin dhe babin, të komunikojmë dhe të jemi bashkë gjithmonë. Familja është një komunikim për në parajsë.
