Aktori i njohur i humorit Xhevahir Zeneli, ka thënë se kur ka jetuar në Amerikë, ka punuar si roje nate. Ai ka rrëfyer dhe disa detaje të tjera nga jeta e vet. “Unë jam nga Luarasi i Kolonjës, fshati i mendjes nga ku kanë dalë tre mësues të mëdhenj. Madje në filmin tim të parë me regji të Vladimir Priftit, unë kisha rolin që të vr isja mësuesin, Petro Nini Luarasi.
Unë babain e kam pasur polic, edhe një vëlla po kështu. Unë në shkollë nuk kam qenë ndonjë me mesatare të mirë. Por kisha një kryetar Komiteti që më tha ti do shkosh në shkollë. Birçe Hasko më vonë më tha që ‘ke qenë në teh të thikës, edhe mund të të flaknim jashtë’.
Por unë nuk kam pasur mik, pasi unë kam qenë djalë i një polici dhe i një nëne që ishte kamariere. Në Amerikë punoja roje shkolle, por brenda javës ma vodhën shkollën 5 herë”, tha ai, ndërsa në një intervistë të mëparshme ka treguar punët e vështira që ka bërë gjatë kohës që jetonte në Amerikë: “Unë kam bërë punë të ndryshme atje. Ne rrinim në një kafene ku shpërndaheshin punëtorët zakonisht, si tek “Ushtari i Panjohur”.
Dhe i bëj përshtypje njërit, ai s’më kishte parë asnjëherë në televizor, jo për faj të tij. Më shikonte që rrija mendueshëm dhe më tha: Di të punosh ti? -Po i thashë. -A di të bësh çati, më tha? -Po, iu përgjigja. Më morën më futën në një furgon dhe na çuan në një ndërtesë. Do shtrohej një kartoserë për të mbuluar çatinë.
Hipëm lart në çati dhe kur po errej do zbrisnim. Zbritën të gjithë dhe më thanë edhe mua zbrit. Jo u thash nuk zbres dot, mu duk shumë lart. Mu duk tmerr. Pasi bëmë debat të madh erdhi zjarrfikësja. Vunë shkallët ata, erdhën dy burra të shëndoshë më vunë duart si termometër dhe më zbritën. Zbrita poshtë dhe po rrija.
Pashë që zjarrfikësja vuri gjobë, 1 mijë dollarë. Erdhi sërish ai burri dhe më tha: Të pashë më aty ku kërkon punë e di ç’do të të bëj apo jo? Më vonë arrita në shkallën më të lartë dhe u bëra polic roje në një shkollë”.
