Emigrimi i të rinjve drejt vendeve të Bashkimit Europian është një plagë që Shqipëria vijon ta vuajë edhe pas 32 vitesh demokraci.
E ndërsa rinia shqiptare “fluturon” drejt Europës, të kundërtën ka vendosur të bëjë holandezja Janneke van der Linden, e cila ka treguar se pas disa vizitave në Shqipëri, ka vendosur që të shpërngulet përfundimisht. Në postimin e saj në rrjetet sociale, ajo thotë se ka shitur gjithçka që kishte, nga mobiljet, te rrobat dhe librat e preferuar. Gjithçka që i ka ngelur janë motorri me të cilin udhëton, një laptop dhe disa veshje.
“Unë jam në rrugën time, vetëm, me motoçikletën time dhe pajisjet e mia për kamping. Hoqa dorë nga apartamenti im i vogël në Amsterdam, vendi që ndihesha si në shtëpi. Shita dhe dhurova pothuajse gjithçka që kisha – mobiljet e mia, rrobat e mia të bukura dhe të gjithë librat e mi të preferuar. Gjithçka që zotëroj tani përshtatet në Triumph Tiger 800, më e rëndësishmja MacBook-in tim, pajisjet e kamerës dhe disa veshje themelore. Gjërat që kam janë gjërat që kam nevojë, dhe gjërat që nuk i kam, nuk më duhen vërtet”, shkruan ajo.
Në shkrimin e saj, Janneke thotë se ëhstë befasuar dhe frymëzuar nga Shqipëria në shumë mënyra, përmes njerëzve, kulturës, natyrës dhe historisë së ndërlikuar. “E kam vizituar mbi një duzinë herë dhe çdo herë më dukej si të kthehesha në shtëpi”, shkruan holandezja, që tashmë do të natyralizohet si shqiptare.
Ajo thotë se Shqipëria ëhstë një vend i nënvlerësuar në Europë, por ashtu si shumë vende të tjera, ajo lufton me korrupsionin dhe ka një potencial të jashtëzakonshëm për rritje.
Postimi i plotë:
Ende nuk mund ta besoj se ky është realiteti im tani…
Unë jam në rrugën time, vetëm, me motoçikletën time dhe pajisjet e mia për kamping. Hoqa dorë nga apartamenti im i vogël në Amsterdam, vendi që ndihesha si në shtëpi. Shita dhe dhurova pothuajse gjithçka që kisha – mobiljet e mia, rrobat e mia të bukura dhe të gjithë librat e mi të preferuar. Gjithçka që zotëroj tani përshtatet në Triumph Tiger 800, më e rëndësishmja MacBook-in tim, pajisjet e kamerës dhe disa veshje themelore. Gjërat që kam janë gjërat që kam nevojë, dhe gjërat që nuk i kam, nuk më duhen vërtet. Papërfshirja ishte e vështirë në fillim, por u bë më e lehtë pasi filloi. Deri tani, nuk mund të them që më ka munguar asnjë gjë!
Unë jam duke shkuar në një vend që e njoh shumë mirë. Është një vend që më ka befasuar dhe frymëzuar në shumë mënyra – përmes njerëzve, kulturës, natyrës dhe historisë së ndërlikuar. E kam vizituar mbi një duzinë herë dhe çdo herë më dukej si të kthehesha në shtëpi. Ndihem ende joreale, por këtë herë nuk do të kthehem në shtëpi në Amsterdam. Po shkoj ne Shqiperi! Është një hap i madh për mua, por ajo që po ndjej përshkruhet më mirë nga emocioni i madh sesa frika.
Unë besoj se Shqipëria është vërtet një vend i nënvlerësuar në Evropë. Ajo ka sfidat e saj, shumë prej të cilave i japin vendit një emër “të keq”. Ashtu si shumë vende të tjera, ajo lufton me korrupsionin dhe ekonominë e përgjithshme. Por nga ajo që kam parë, ka një potencial të jashtëzakonshëm për rritje. Dua t’i tregoj botës, ‘të huajt më pëlqejnë’, se si është Shqipëria në të vërtetë. Por, gjithashtu, dua t’u tregoj një lloj tjetër Shqipërie vetë shqiptarëve dhe diasporës. Më vjen shpesh komenti: “Është e pabesueshme, ju po lëvizni këtu, ndërkohë që të gjithë përpiqen vetëm të dalin jashtë”. Është kaq klishe, por besoni se nëse mund ta ëndërroni, mund ta realizoni. Bota u përket trimave.
