Marrëdhënia midis prindërve dhe fëmijëve nuk është gjithmonë idilike. Sidomos kur rriteni dhe personalitetet tuaja bëhen të forta, të kuptuarit e zgjedhjeve dhe vendimeve të babait dhe nënës tuaj është një detyrë e vështirë. Por falja e prindërve për të gjitha ato që kanë bërë dhe që ju kanë bërë të ndiheni keq është gjesti më i madh i dashurisë që mund të bëjmë ndaj tyre.
Çdo prind gjithmonë bën më të mirën e tij. Edhe ne, kur të bëhemi baballarë ose nënat, do të punojmë sa më mirë që mundemi, për t’i bërë fëmijët tanë të rriten mirë.
Nëse e vendosim veten në këpucët e tyre, ne patjetër mund të kuptojmë pse bëjnë zgjedhje të caktuara: ndoshta edhe ne në kushtet e tyre do të kishim marrë të njëjtën rrugë të shkelur nga prindërit tanë.
Fali prindërit, sepse ata bënë më të mirën e tyre dhe ata nuk kanë qenë në gjendje të bëjnë më mirë se aq.
Askush nuk ju mëson të jeni një baba dhe një nënë e mirë, nuk ka manuale, nuk ka udhëzime, është vetëm instinkti që luan një rol me rëndësi thelbësore, aq i mrekullueshëm sa edhe i vështirë.
Shumë herë menduam t’i thonim prindërve tanë se ndoshta ishte më mirë të mos na sillnin në botë, por kjo nuk është e drejtë me ta.
Ata na donin shumë kohë para se të mbërrinim në këtë botë dhe ata e bënë atë pavarësisht çdo gjëje që ndodhi.
Falini prindërit tuaj, sepse ata janë të përkushtuar, por të gjithë jemi qenie njerëzore dhe bëjmë gabime, ndërsa përpiqemi të bëjmë mirë gjërat.
Të gabosh është njerëzore dhe të falësh prindërit e tu do të na ndihmojë për të falur veten, kur ne të angazhohemi në të njëjtat gabime ose gabime të ngjashme.
Ne jemi me fat që mund të mësojmë nga gabimet e tyre, edhe nëse ato mund të na bëjnë të vuajmë kaq shumë. Mund të mësojmë prej tyre për të bërë gjëra më të mira.
Ne duhet ta mbushim zemrën me dashuri dhe dhembshuri, duke mësuar të falim.
Ju nuk shkoni askund me zemërim dhe pakënaqësi. Kjo është një barrë shumë e rëndë emocionale, e cila përfundon jo vetëm duke prishur marrëdhëniet me prindërit tanë, por jetën tonë në vetvete, sepse zemërimi nuk na lejon për të ndjekur qëllimin e vërtetë përfundimtar të ekzistencës sonë: Lumturinë.
Le ta lëmë krenarinë mënjanë dhe të mësojmë të kërkojmë falje, të mësojmë të falim, ne jemi njerëz të rritur, ne duhet të dimë se si ta bëjmë atë.
Hedhja e hapit të parë është thelbësore për shpresën për një marrëdhënie më të mirë në vitet që mbeten me prindërit tanë dhe një jetë më paqësore. Burimi: Storievere/ Përshtati: ShkodraNews
