“Ky shqiptar i dashur dhe gazmor” Detaje nga vrasja e shqiptarit në Itali. Mediat: viktimë e një mendjeje të sëmurë

1290
0

lirjan Minaj 61 vjeç, i njohur si “Lili”,  gjithmonë gati për të buzëqeshur dhe për të bërë shaka u nda nga jeta në mënyrë mizore.

Ai u godit fatalisht nga një njeri i rëndë me probleme mendore të shkaktuara nga varësitë.

Ngjarja ka ndodhur mbrëmë, rreth orës 23:00, në godinën në via Fratelli Corradini 6, në Bibbiano di Reggio Emilia. Një shaka në italilisht – kur Riccardo Stefani, lindur në 1983, po i ngjitej shkallëve tek të afërmit e tij, u shndërrua në një debat gjithnjë e më të ndezur.

Kur Stefani i shkoi në banesë, Minaj duhej që t’i kishte dhënë goditje të fortë derës, sepse ajo u rihap menjëherë dhe Stefani me sytë e një maniaku vringëlliu një thikë në dorë dhe si një bishë iu hodh plakut, duke i prerë gjoksin, ndoshta dy herë. Zemra e tij u godit, i moshuari u rrëzua për tokë dhe vdiq në një kohë shumë të shpejtë.

Kush ishte viktima e krimit Bibbiano?

Minaj ka lindur më 29 nëntor 1962 në Korçë, një qytet i bukur i rrethuar me male në Shqipërinë qendrore-jugore, në kufi me Greqinë. Prej disa vitesh ai ishte shpërngulur me gruan e tij Natasha në Bibbiano, ku tashmë jetonin disa të afërm dhe këtu ishte rritur edhe vajza e tij tashmë 19-vjeçare.

Një burrë i thjeshtë, shumë i afërt me familjen e tij, pasionet e të cilit shkëlqejnë në faqen e tij në Facebook: i apasionuar pas futbollit, në imazhin e tij të profilit ai portretizohet i veshur me një fanellë të Ajax para dyqanit zyrtar të skuadrës holandeze.

Një punëtor, i cili kryente edhe mirëmbajtjen dhe pastrimin e vogël të ambienteve të përbashkëta të pallatit ku banonte, nja dy dyer përpara njeriut që më vonë u bë vrasësi i tij.

Burri ishte i dashur nga të gjithë, ai shihej shpesh në shesh me miqtë ose duke bërë pazar në supermarketin Sigma: askush nuk do ta imagjinonte një fund të tillë për të.

Ose më mirë: të gjithë në Bibbiano prisnin që herët a vonë Stefani do ta kalonte kufirin, se do të lëndonte vërtet dikë.

Të gjithë shpresonin se ai do të përfundonte pas hekurave ose në një objekt të sigurt. Por ishte e paimagjinueshme që mendja e tij e sëmurë ta kishte armatosur kundër një plaku kaq të këndshëm dhe të sjellshëm,” përfundon artikulli i shtypit italian.