Bota është e mbushur me peizazhe mahnitëse, por disa prej tyre mbajnë kushte kaq ekstreme sa mbijetesa bëhet pothuajse e pamundur. Nga temperaturat e nxehta deri te mjediset toksike, këto pesë vende dallohen si disa nga më të rrezikshmet në planet.
Shkretëtira e Danakilit, Etiopi
Ky është një nga vendet më ekstreme të Tokës. Me temperatura që kalojnë 50°C, aktivitet vullkanik të vazhdueshëm dhe gazra toksikë që dalin nga toka, Shkretëtira e Danakilit, është një ferr në Tokë. Peizazhi është kaq i pabesueshëm sa duket si sipërfaqja e një planeti tjetër. Gjeologjia e saj është unike, me liqene të acidit sulfurik, gaz helmues dhe pishina me lavë të nxehtë. Megjithatë, disa grupe nomadësh kanë arritur të adaptohen në këtë mjedis ekstrem, edhe pse me vështirësi të mëdha. Shkencëtarët studiojnë këtë rajon për të kuptuar më mirë kufijtë e jetës në Tokë dhe mundësinë e ekzistencës së saj në planetët e tjerë.
Ishulli i Queimada Grande, Brazil
Rreth 35 kilometra nga bregu i São Paulo, Brazil, ndodhet Ishulli i Queimada Grande, gjithashtu i njohur si Ishulli i Gjarpërinjve. Ky territor i vogël është shtëpia e një prej gjarpërinjve më helmues në botë: Bothrops insularis, një lloj gjarpri i cili mund të shkaktojë nekrozë të rëndë dhe madje vdekje brenda disa orësh nga kafshimi i tij. Mendohet se në ishull ka nga një deri në pesë gjarpërinj për metër katror. Për shkak të këtij rreziku ekstrem, Marina e Brazilit ka ndaluar hyrjen e publikut, duke lejuar vetëm shkencëtarët me leje speciale. Megjithatë, rrezikshmëria e saj është e pamohueshme, dhe ishulli ka një rol të rëndësishëm në ekosistem, pasi gjarpërinjtë janë evoluar pa predatoren natyrore dhe helmi i tyre është studiuar për zhvillimin e mundshëm të ilaçeve.
Ishulli i Sentinelit të Veriut, Indi
Në zemër të Oqeanit Indian, ky ishull është pjesë e arkipelagut të Andaman dhe është shtëpia e sentinelasve, një fis që ka jetuar i izoluar për mijëra vjet dhe që refuzon çdo kontakt me botën e jashtme. Ata mendohet se janë një nga grupet e fundit të njeriut që nuk janë kontaktuar ende me civilizimin. Çdo përpjekje për t’u afruar është përballur me dhunë, e cila ka çuar qeverinë indiane të ndalojë hyrjen në ishull plotësisht. Rreziku nuk vjen vetëm nga mjedisi natyror i ishullit, me pyje të dendura, valë të trazuar dhe burime të kufizuara, por edhe nga vetë banorët. Në vitin 2018, një misionar amerikan u mundua të arrinte ishullin dhe u vra me shigjeta përpara se të arrinte të krijonte kontakt. Mendohet se sentinelasit kanë jetuar të izoluar për më shumë se 60.000 vjet dhe çdo ndërveprim me të huaj mund të i ekspozojë ata ndaj rreziqeve të mëdha.
Kusta e Eskeletëve, Namibi
E vendosur në bregun atlantik të Namibisë, ky rajon është një peizazh makth: mjegulla të dendura, erëra të forta dhe ujëra të rrezikshme e kanë kthyer këtë pjesë të bregut në një varrezë anijesh. Gjatë shekujve, shumë anije janë fundosur këtu për shkak të kushteve ekstreme të oqeanit dhe mungesës së dukshmërisë, duke lënë pas shpërndarje të mbetjeve të anijeve dhe të ekuipazheve që mbetën të bllokuara në një shkretëtirë të pamëshirshme. Emri “Kusta e Eskeletëve” nuk është vetëm për shkak të fundosjeve, por edhe për numrin e madh të mbetjeve të balenave dhe kafshëve të tjera detarë që janë shpërndarë përgjatë bregut. Përveç kësaj, zona është e banuar nga grabitqarë si hienat dhe luanët të adaptuar në jetën e shkretëtirës, duke e bërë këtë vend edhe më të rrezikshëm për ata që guxojnë të futen.
Oimiakón, Rusi
Në pjesën lindore të Rusisë ndodhet Oimiakón, një vend i vogël që mban rekordin për të qenë vendi i banuar më i ftohtë në planet. Në vitin 1933, aty u regjistrua një temperaturë prej -67,7ºC, duke e bërë këtë vend një sfidë të vazhdueshme për mbijetesën. I ftohti ekstrem ngrin lëkurën brenda disa minutash dhe e bën jetën e përditshme jashtëzakonisht të vështirë. Makinat duhet të mbeten gjithmonë të ndezura për të shmangur ngrirjen e motorëve, dhe toka është e mbuluar përherë nga akulli, duke e bërë bujqësinë të pamundur. Megjithatë, rreth 500 njerëz jetojnë në Oimiakón.
Këto pesë vende tregojnë se Toka ka cepa ku jeta njerëzore është pothuajse e pamundur. Megjithatë, ato gjithashtu përfaqësojnë një sfidë për shkencën dhe natyrën, duke treguar se si disa organizma kanë arritur të adaptohen në kushte që dukeshin të pamundura për jetën./a2/
