Austin ishte një person i fortë, ishte mesuar te duronte tallje pandërprerë për shkak të defektit të lindjes së tij kraniofacial të kokës dhe fytyrës së tij. Ai kishte Sindromin Goldenhar, kishte zhvillim jo të plotë të buzëve, veshit, hundës dhe mandibulës.
Pavarësisht se ishte i dashur dhe i zgjuar, bashkëmoshatarët e tij nuk mund të përballonin faktin se ai nuk dukej si ata, “normal”. Pra, ata e ngacmonin dhe kryenin truke mizore. Ashtu si çdo fëmijë tjetër, ai donte miqtë në shkollë, transmeton shqiptari.net
Por gjendja e tij i frikësonte shokët e tij dhe e la të ndihej i izoluar dhe i vetmuar. Ai shpresonte që të takonte njerëz të tjerë me Sindromin Goldenhar. Megjithatë, është kaq e rrallë, ai e dinte se duhet të ketë pak njerëz si ai në planet.
Ndërsa një i huaji afrohet në shtëpinë e familjes Niehus, ai i thërret nënës dhe vëllezërve të tij. Familja e tij bërtet. “Oh Zoti i madh! Ajo po afrohet!” Ai kaloi gjithë jetën e tij duke mos njohur kurrë një person të vetëm që dukej sikur ai dhe kishte të njëjtën përvojë me të. Më në fund mund të lidhet me dikë, percjell shqiptari.net
Personi që del nga vetura ndryshon jetën e tij përgjithmonë. Ajo është 12-vjeçare Elena, dhe ashtu si Austin, ajo lindi me sindromën e rrallë Goldenhar. Të dy ata përjetonin të njëjtin ngacmim dhe izolim nga bashkëmoshatarët e tyre. Takimi me njëri-tjetrin ishte një përvojë që i ndryshoi jetën të dyve. Përvoja e takimit me Elenen pati një ndikim të konsiderueshëm tek Austin. “Ndjehem sikur nuk jam vetëm tani.”
