Unë e drejtoj restorantin tim që prej më shumë se 20 vitesh.
Kur ia nisa këtij biznesi, nuk kisha asnjë përvojë.
Në dy javët e mia të para në punë, gjërat nuk po shkonin aq mirë. Fatmirësisht, atëhere e mora porosinë e parë të madhe. Ajo vinte nga një grua që kishte një listë të gjatë dhe të madhe.
I thashë se porositë e asaj madhësie duhej të paguheshin paraprakisht.
Ajo m’u lut që ta plotësoja porosinë, sepse festa e ditëlindjes së djalit të saj ishte pas 2 orësh dhe ajo nuk kishte asnjë ushqim.
Lutja e saj përfundimisht më bëri të dorëzohesha.
Mora porosinë e saj dhe mbarova punë. Ishte afër, por arrita të realizoja gjithçka për të në kohë.
Ishte e mahnitshme të ndihmohej një person në nevojë dhe më në fund të bëja pak para.
Gruaja më dha një çek për ushqimin. I thashë asaj se nuk pranonim çeqe.
Edhe një herë, ajo bëri një shfaqje emocionale që më fitoi mendjen e zemrën.
Disa ditë më vonë, e kuptova se kisha qenë një idiote.
Çeku që ajo më dha s’kishte asnjë vlerë.
Më lëndoi t’i humbja ato para. Isha e zemëruar, sapo kisha filluar punë.
Megjithatë, burri im theksoi se gruaja duhet të ketë qenë vërtet e dëshpëruar.
Në fund të fundit, përse ajo do të rrezikonte gjithë ato probleme për $80-90 ushqime?
Pas 20 vjetësh mësova se burri im kishte të drejtë.
Një ditë, mora një letër në postë nga po ajo grua:
“Asaj që mund t’i interesojë…
Shumë vite më parë, unë mashtrova një nga punonjësit tuaj të rinj në marrjen e një urdhri të minutës së fundit.
Kam paguar me një çek që e dija se nuk do të pranohej askund. Ishte gjëja më e turpshme që kam bërë ndonjëherë.
Kjo grua e re doli nga vetja e saj për të më ndihmuar mua, dhe unë e godita pas shpine. Pasi e mbajta këtë faj të ndrydhur brenda vetes për dy dekada, po ju shkruaj që t’iu them se jam thellësisht e turpëruar për atë që kam bërë.
Ndërsa kjo nuk i justifikon veprimet e mia, unë vetëm dua ta dini se unë e bëra atë gjë të ulët vetëm për fëmijët e mi.
Në atë kohë, unë kam qenë pa kurrfarë mbështetjeje dhe ne po ia mbathnim nga burri im abuziv.
Fëmijët e mi ishin shumë të uritur.
Më duhej ushqim i mjaftueshëm për ta derisa t’i çoja ata në shtëpinë e nënës sime. Fëmijët e mi janë rritur të gjithë tani dhe ne po bëjmë shumë më mirë me jetët tona.
Më në fund jam në një gjendje ku mund t’iu paguaj mbrapsht për dëmin e shkaktuar.
Ju lutemi t’i pranoni kët0 $100.000 për të mbuluar koston e ushqimit, dhe interesat e mirësisë tuaj.
Kjo është mënyra e vetme që me të vërtetë mund t’ju tregoj se sa keq më vjen.”
Fakti që kjo zonjë e huaj ende kujdeset pas gjithë këtyre viteve dhe më ka paguar aq bujarisht më thotë se ajo ka një zemër të mirë.
Ajo ishte vetëm një nënë në vështirësi në një situatë të dëshpëruar. Ajo që donte të bënte ishte të ushqente fëmijët e saj. Jam e kënaqur që gjithçka përfundoi kështu.
Nganjëherë jeta është e padrejtë, sfidat janë të vështira dhe duken të pakapërcyeshme, njeriu mund të gjendet në vështirësi të tilla deri në pikën sa duhet të shesë moralin për të kapërcyer vështirësinë.
Por mos harroni asnjëherë se morali i mirë e gjen rrugën për ta kapërcyer mungesën e parave, kurse paraja nuk mundet kurrë ta mbulojë mungesën e moralit.
