Burrat tradicionalisht kanë një jetë jo shumë të gjatë, për shkak të zakoneve të mbajtura prej kohësh si për shembull pirja e duhanit.
Në vitin 2016, Qendra Kombëtare e Statistikave të Shëndetit lëshoi të dhëna që tregojnë se gratë në SH.B.A. mund të jetonin mesatarisht 81.1 vjet, ndërsa burrat, 76.1. Kjo tregon që është plot pesë vjet më pak. Si pasojë është ngritur një pyetje shkencore: Pse ndodh?
Në një ese të shkruar për Nautilus, Richard G. Bribiescas, një profesor i antropologjisë, ekologjisë dhe biologjisë evolucionare në Universitetin e Yale, beson se përgjigjja qëndron jashtë gjinisë mashkullore duke bërë zgjedhje të dobëta të jetës. Biologjikisht, burrat mund të presin jetëgjatësi të kufizuara për shkak të hormonit testosteron.
Bribiescas argumenton se, ndërsa testosteroni siguron rritje të dobishme të epshit, humorit dhe agresionit, në një farë mase, si për mbijetesën ashtu edhe për riprodhimin ka një çmim biologjik të paguar për nivelet e dukshme më të larta që shihen tek burrat sesa gratë. Testosteroni mund të ndikojë në reagimin imunologjik të trupit, duke shtypur sistemin imunitar dhe duke i bërë burrat më të ndjeshëm ndaj sëmundjeve. Hormoni gjithashtu është shoqëruar me rritjen e rrezikut të kancerit, duke përfshirë kancerin e prostatës.
Evolucioni duket se e ka duruar testosteronin për shkak të ndikimit të tij në riprodhim, prandaj trupi mashkullor nuk ka gjetur një mënyrë për të hedhur poshtë hormonin. Por burrat mund të mos humbin vite për më shumë. Një analizë statistikore nga Cass Business School në Mbretërinë e Bashkuar parashikon që burrat dhe gratë të dy mund të jetojnë mesatarisht 87.5 vjet deri në vitin 2032. Jetëgjatësia mund të përmirësohet si rezultat i konsumit më të vogël të alkoolit dhe pirjes së duhanit, si dhe trajtimeve më të mira për sëmundjet e zemrës. Por kjo është thjesht një parashikim. Mund të jetë që testosteroni do të vazhdojë të jetë një faktor i natyrshëm i rrezikut për meshkujt, një që asnjë ndryshim i stilit të jetës nuk mund të tejkalojë.
